Na de degradatie afgelopen seizoen naar de 5e klasse was er vv Viola alles aan gelegen om snel terug te keren naar de 4e klasse. In de competitie bleken OVV en Audacia een maatje te groot. De laatste weg naar promotie liep via een beslissingswedstrijd tegen SC Elshout uit klasse 5D. Zondag 1 juni, precies 88 jaar na de oprichtingsdatum van de club, werd de promotie binnengehaald; maar wat was ’t spannend in Riel….

Door Luc van Hoek

Ambiance

Tegen 14.30 uur was het hoofdveld van vv Riel geheel omzoomd met toeschouwers. Bij de opkomst van de spelers en het arbitrale trio knalde het vuurwerk. De zowel rode als blauwe rookpotten van beide aanhangers zorgden voor veel ambiance. De wedstrijd zelf kwam moeilijk op gang. Viola probeerde weliswaar haar veldmeerderheid te gebruiken om tot kansen te komen. Maar die bleven lang uit. Het was aan de andere kant de spits van Elshout die bij de eerste de beste kans zich goed vrijspeelde en de benedenhoek achter Boyd Elen vond: 0-1. Viola drong daarna wel aan, maar miste vaak de aansluiting aan de voorhoede. Hierdoor stonden zowel Sjors als Martijn vaak geïsoleerd tegen een overmacht aan verdedigers.

Gelijkmaker

Na rust werd de druk op de Elshout-verdediging groter. Een omzetting in de rust had effect en Elshout had moeite om onder de druk van Viola uit te spelen. Lang bleef het Violaspel slordig in de eindfase. Het offensief werd halverwege de tweede helft toch beloond. In een scrimmage voor het Elshout-doel was het Martijn Kock die de trekker overhaalde en de gelijkmaker laag binnenschoot: 1-1. De minuten tikten daarna weg. Een reeks van hoekschoppen leverden Viola ook niets op. Verlengen dus... In deze verlenging leek Viola op voorsprong te komen na een soepele aanval. De goal werd echter afgekeurd, nadat de neutrale grensrechter buitenspel had geconstateerd in de beginfase van de aanval. Maar ook Elshout was dicht bij de overwinning. Uit een stilstaande fase bleef de bal hangen in het vijfmetergebied: een katachtige reflex met de voet van Boyd voorkwam een Elshout-doelpunt.

Strafschoppen

Na 120 minuten was er in het sportieve duel nog geen winnaar en moesten strafschoppen de beslissing brengen. Elshout begon de serie. De eerste drie strafschoppen werden door beide teams verzilverd. Bij strafschop nummer vier werd de spanning bij de Elshout-speler te veel: de bal zeilde over het doel. Nadat zowel Viola als Elshout scoorden was de beslissende penalty aan Gijs Boers. “Ik was eigenlijk niet echt zenuwachtig, ik had al gekozen voor welke hoek ik zou gaan”, aldus Gijs. De bal ging er ook in, de lat schampend in de linkerkruising. De doodse stilte veranderde in groot gejuich: zingende en springende spelers en staf renden het veld over om de winst te vieren. Na een gezellig samenzijn bij gastheer Riel werd het feest nog lang voortgezet bij Viola.

Afscheid Max

Viola-voorzitter Maikel Foesenek riep daarbij Max Graafmans naar voren. Max kondigde na afloop van de wedstrijd zijn afscheid aan. Navraag bij clubarchivaris Ad van Hoek levert op dat Max 252 competitiewedstrijden heeft gespeeld en daarbij 19 doelpunten voor Viola 1 maakte. Op 13 februari 2011 tegen Nieuwkuijk maakte hij zijn debuut en 15 seizoenen later nu dus zijn afscheid met promotie; mooier kon ’t niet. Max kreeg terecht een ovationeel applaus en een liedje zingen kon bij Max ‘Hazes’ natuurlijk niet uitblijven: 'Bloed, zweet en tranen'; dat omschreef ook wel de promotiewedstrijd. Maar uiteindelijk klonk ook het Viola-lied 'Kin omhoog en borst vooruit…'