Het is druk bij restaurant Den Engel op donderdag 26 juni. Samen Thuis 100 heet veel geïnteresseerden welkom voor hun plan om gemeenschappelijk én betaalbaar wonen voor vitale ouderen en startende jongeren in Baarle-Nassau mogelijk te maken. Twan Zopfi opent de avond. Twan was fysiotherapeut in de ouderenzorg en wethouder sociaal domein. Hij vertelt de aanwezigen dat er een probleem aankomt, de vergrijzing. De overheid heeft uit haar trukendoos mantelzorgers getoverd, maar ook zij zijn overbelast. “We moeten gezamenlijk optrekken en elkaar gaan helpen,” vertelt hij. Van genezen naar voorkomen: we moeten zelf iets bijdragen om gelukkig te blijven; oog hebben voor elkaar. Hiermee maakt hij een bruggetje naar Samen Thuis 100 en geeft initiatiefnemer Jan Pooyé het woord.

Door Claudi Olieslagers

Jan Pooyé vraagt als eerste aan de zaal wie er €75,00 thuis heeft liggen, omdat de overheid dat van ons vraagt in verband met de kans op een mogelijke ramp. Een derde van de zaal steekt zijn hand op. Jan vervolgt, dat hij dit opmerkelijk vindt, omdat er naast eventuele rampen ook een werkelijke ramp nadert die we niet of nauwelijks te lijf gaan. Baarle vergrijst sterk. Er is niet genoeg zorg meer en er is een tekort aan geschikte woningen. Op Janshove blijft al een nieuwe afdeling leegstaan omdat er geen verzorgenden te vinden zijn.

Jan gelooft daarom in de toekomst van gemeenschappelijk wonen, met zorg en aandacht voor elkaar. Ook onze provincie steunt deze woonvorm door te pleiten voor het 'straatje erbij'-principe, alsook met veel subsidie voor deze woonvorm. Nu moet de gemeente nog overtuigd worden. De eerste reacties zijn altijd positief. Maar de vraag is altijd: wáár?

Hij noemt zijn plan voorlopig 'Bosakker' omdat het straks in het verlengde van de Boschovenseweg en De Akkers komt. Maar hoe kan hij de gemeente overtuigen dat we dit samen moeten doen? 'Baarle bruist' 'participatie', 'versterken van sociale netwerken' – allemaal kreten van de gemeente om iets samen te doen. Maar dan…

Jannes Kuster, van Fractie Ulicoten, is daarna aan het woord. “Als bezorgde inwoner,” benadrukt hij, “heb ik geen belang en maak ik geen deel uit van de werkgroep, maar ik geloof wel in dit plan.” Hij legt uit hoe dit plan in de gemeenteraad is behandeld, maar nu muurvast zit. “Mooi plan, maar niet op deze locatie!” meldt de huidige gemeenteraad steevast.

Het individuele belang van de direct omwonenden speelt hierbij een rol. Het plan houdt rekening met cultuurhistorische waarden, de zichtlijnen en het uitzicht. Jannes roept mensen op om mee te denken: wat is nu precies het probleem? Maak er samen een succes van. “Niemand heeft recht op een eeuwigdurend uitzicht,” is een uitspraak van de Raad van State. Hij noemt het plan een kwaliteitsimpuls, geen afbraak. De enige manier om dit vastgelopen project weer in beweging te krijgen, is door de coalitie aan te spreken. Jannes heeft vertrouwen dat het tij kan keren.

Daarna presenteert de architect het plan voor Samen Thuis 100. Michielsen Architecten is door de initiatiefnemers gevraagd om een ontwerp te maken waarbij de landschappelijke waarde versterkt wordt. Zichtlijnen worden gerespecteerd en waar mogelijk versterkt. De nieuwe huizen worden op ruime afstand van de bestaande woningen ingetekend. Op het perceel zouden veel meer huizen kunnen komen, maar daar is bewust niet voor gekozen. ‘Kwaliteit in plaats van kwantiteit’ is vanaf het begin de insteek geweest. Er is dus plaats voor veel groen, openheid en versterking van landschap en stedenbouw. De parkeerkelder zorgt ervoor dat auto’s in de toekomst niet zichtbaar zijn in het landschap. Uiteraard is er meer informatie beschikbaar, deze is te vinden op de website www.samenthuis100.nl.

Wouter Storm vertelt op uitnodiging van Paul over sociale ecologie. “Er was eens een uitgeputte maïsakker,” begint hij en duidt enthousiast de binnentuin aan, welke omzoomd wordt door drie borders die, elk met eigen inheemse flora en fauna. De gemeenschapsruimte bevordert interactie en educatie Baarle-breed. Ook de wadi blijkt als natte cultuur een kwalitatieve aanvulling.

In het laatste deel van de avond presenteert Michielsen Architecten de invulling en uitstraling van de starters- en seniorenwoningen. Elke met hun eigen specifieke indeling en woonkwaliteiten behorende bij de doelgroep. Beide typologieën worden uitgevoerd in warme, natuurlijke en aardse kleuren en materialen. De goot- en nokhoogte zijn beperkt waardoor de bouwmassa een menselijke maat kent. De woningen zijn uiteraard gasloos, energiezuinig en worden waar mogelijk gebouwd met duurzame materialen. De gepresenteerde plannen vormen geen ‘af-plan’, maar vormen een weldoordachte basis om te starten met zogenaamde ‘overlegtafels’. Een vorm van participatie waarbij de toekomstige bewoners in dialoog met de ontwerpers het plan nog beter maken. "Bouwen is ruimte nemen, maar Samen Thuis 100 laat ook ruimte open voor meer dan voldoende (door)zicht op de gewaardeerde omgeving”.

De zaal is zichtbaar onder de indruk van de plannen. De reacties na een groot applaus zijn: ‘goed bedacht’, ‘op alle schaalniveau’s doordacht’ – ‘nu alleen nog politiek draagvlak creëren’.

Uiteraard wordt ook gevraagd naar het artikel (de ingezonden brief) van vorige week in Ons Weekblad. Hierover willen de sprekers niet al te veel kwijt. Negativiteit is vaak het gevolg van angst. Het niet (willen) weten en niet kennen.

Vanavond werd een eerlijk en oprecht verhaal verteld, het is aan de aanwezigen om dat verder te verspreiden. In de nazit worden nog veel vragen beantwoord en wordt opgeroepen positief mee te denken en de petitie te steunen. De huizen komen er niet meteen, maar onze jeugd moet in de toekomst ergens betaalbaar kunnen wonen en onze vitale ouderen moeten zo lang mogelijk zelfstandig ‘samen’ kunnen blijven wonen 1+1=3