Op vrijdag 4 juli nam de uit Chaam afkomstige Quinie Verheijen deel aan het Wereldkampioenschap Ultra Spartan in het Franse Morzine. De Ultra Spartan is een obstacle run van maar liefst 55 kilometer met 3500 hoogtemeters en zo’n 70 obstakels. Quinie finishte in een knappe tijd van 9 uur en 47 minuten als elfde vrouw en eerste Nederlander, met slechts twee minuten achterstand op nummer tien. Quinie: “Het zwaarste wat ik ooit gedaan heb, maar een prachtige ervaring, enorm mooie omgeving en supertrots op mijn lichaam dat zoveel sterker was dan gedacht!”

Door Berry van Oers

Parcours

Het parcours bestond uit twee verschillende loops. Loop 1 was 32 kilometer lang met 2100 hoogtemeters en loop 2 was 23 kilometer lang met 1400 hoogtemeters met bergen en verschillende obstakels. Quinie: “Het verschil met een normale trailrun is dat je geen stokken mag gebruiken, je niet altijd op paden loopt, maar soms ook ‘random’ door het gras omhoog moet en natuurlijk gewichten moet sjouwen, moet zwemmen, de waterval op moet klimmen en andere obstakels moet nemen zoals evenwichtsbalken, monkeybars en muurtjes. Kortom, er zit vanalles in!” De regel bij Spartan is dat wanneer je bij een obstakel faalt, je een straf krijgt, zoals dertig burpees of een eind een berg op en af lopen met een zwaar gewicht. “Absoluut geen pretje”, zegt Quinie.

Boomstam

Quinie: “We startten om zeven uur in de ochtend. Het was gelukkig nog vrij bewolkt. In de middag zou het 27 graden en zonnig worden. De eerste 22 kilometer waren direct de meest zware. Daarna ging het de hele tijd omhoog.” De bergtop bood met 2080 meter hoogte een prachtig uitzicht op Lac de Joux Plane, wellicht voor velen bekend van de Tour de France. De deelnemers moesten in dit meer zwemmen met een boomstam en kregen een memorytest. Quinie: “Je moest dan een code van zeven cijfers met een Griekse naam onthouden. Zo’n drie uur later in de race krijg je een check. Weet je de code dan nog dan mag je doorlopen. Weet je de code niet meer dan mag je met een ketting om een penaltylus lopen. Gelukkig wist ik de code nog!”

Steile hellingen

In vijf uur en twintig minuten was Quinie door Loop 1. Quinie: “Hiermee liep ik top 10! Dit ging zoveel beter dan verwacht en ik voelde me nog prima. In de transitiezone kun je dan drinken, eten, je water aanvullen, nieuwe gels pakken en dan zo snel mogelijk weer gas erop!” Quinie vertelt dat Loop 2 flink tegen viel. De deelnemers moesten daar steile hellingen nemen, soms op handen en voeten. “Amper te doen in de volle zon en met al flinke vermoeidheid in de beentjes”, zegt Quinie. Als bonus kreeg men ook nog eens rondjes met zandzakken en buckets berg op en af. Quinie: “Hier sloeg de kramp en vermoeidheid wel toe dus ging het tempo wat omlaag.”

Soepel

Alle technische obstakels bevonden zich op het finishterrein, waar men tot tweemaal toe kwam. Quinie: “Dat is veel meer mijn ding. Maar op zo’n lange afstand is dat maar twee procent dus komt het echt op kracht, goede benen en uithouding aan. Door een goed schema van continu gels naar binnen werken en heel veel drinken herstelde mijn lichaam toch telkens weer en kon ik ondanks een aantal keer kramp gewoon doorlopen!” Zelfs na vijftig kilometer liep Quinie nog vrij soepel. Helaas werd ze door één vrouw ingehaald omdat ze de speer mis gooide en dertig burpees moest doen.

Finish

De finish was op een plein waar alles paars was, de kleur van de Ultra Spartan. Ook was er muziek met lichteffecten. “Prachtig gemaakt!”, zegt Quinie. Veel deelnemers finishten maar net voor de tijdslimiet van 14,5 uur. Uiteindelijk zijn zo’n 850 mensen van de in totaal 1500 deelnemers gefinisht, inclusief recreanten. Quinie: “Nu op naar een volgende Ultra Spartan. Welke dat wordt is nog een vraagteken, maar dat er een mooi nieuw doel aankomt is zeker!”