Na maanden van repeteren, voorbereiden en in de geschiedenisboeken duiken was het dit weekend eindelijk zo ver: Muziekvereniging Ulicoten vierde haar 75-jarig bestaan met een heus feestweekend. Het jubileumconcert op zaterdagavond 20 september was een belangrijk onderdeel van het weekend.

Om half acht heette Thea Snijders het publiek welkom. Met haar sprookjesachtige stem nam zij de bezoekers mee op een muzikale tijdreis. De geschiedenis van de vereniging werd zo weer tot leven gewekt. Aan de muren prijkten allerlei oude uniformen van geledingen van de vereniging. Van het eerste uniform van de fanfare, oude drumband kledij tot de 'I love weekend' shirts met groene blouse van de percussiegroep. Alles werd met trots uit de vergetelheid gehaald.

De Brassband onder leiding van Jeroen Corneille, die 75 jaar geleden nog Fanfare St. Bernardus werd genoemd, opende het concert met openingsfanfare Pulsar. Pulsar zette meteen de toon: meeslepend en groots. Na dit overweldigende stuk kreeg het originele vaandel van de vereniging een ereplaats in de zaal. Niet alleen de brassband trad op, maar ook percussiegroep Afslag Ulicoten liet van zich horen. De percussiegroep is ontstaan vanuit de drumband. Vandaar dat de percussiegroep een aantal klassiekers van de drumband speelde, namelijk de Modelmars en Schotse marsen. Een aantal marsen werden met beide delen van de vereniging samen gespeeld. Middels een bijzondere manoeuvre bracht de brassband filmmuziek Clayhanger, en het nummer Music was my first love ten gehore. Zo werd toegewerkt naar de pauze.

Al marcherend kwamen leden van de percussiegroep onder leiding van Wouter De Winne de pauzezaal in om de mensen terug de theaterzaal in te leiden. De zestien maten en Wouters Mars waren zo overweldigend, dat het publiek binnen een mum van tijd weer terug op de tribune zat. Met de ritmische klanken van Happy Brasil en het melodische Clockwork lieten de slagwerkers zien dat de percussiegroep springlevend is. De Brassband vervolgde met sfeervolle werken als Concert Prelude en I Will Follow Him, en samen met de slagwerkers bracht men onder meer Drumfonia. Een hoogtepunt van de Brassband was de Florentiner Marsch, die warme herinneringen opriep aan het muziekfestival in Bad Schlema. De percussiegroep keerde nog verder terug in de tijd met de nummers 1600 en The Spanish Armada.

Met elke muzikale stap verplaatste het publiek zich verder door de tijd, van historische marsen, tot de moderne lichtgevende stokken. Met de sluiting van de Bernarduskerk waarbij de Brassband het emotionele nummer The lost Chord speelde kwam men terecht in 2022. Hierna volgde de jeugd met frisse en hoopvolle muziekstukken waarmee de blikken op de toekomst werden gericht. Het slotstuk Jubilissimo, gespeeld door jong en oud samen, symboliseerde de kracht van Muziekvereniging Ulicoten: een vereniging die haar verleden koestert, geniet van het heden en de toekomst tegemoet gaat.

Het bleef nog lang gezellig in de Bremerpoort. Na een woordje van de burgemeester en van een bevriende vereniging was het tijd om te feesten, zoals dat alleen in Ulicoten kan. Men heeft hier ondertussen 75 jaar ervaring mee, dus dat kwam helemaal goed. Tot in de kleine uurtjes waren de lichten deze avond nog aan in de Bremerpoort.

Muziekvereniging Ulicoten wil iedereen bedanken die aanwezig was dit jubileumweekend, maar ook eenieder die ooit onderdeel heeft uitgemaakt van de vereniging. Zo hopen we nog vele jaren muziek te mogen maken.

Historische groeten,

Muziekvereniging Ulicoten

(SV)