De verwachtingen waren hoog gespannen: muziekvereniging Vlijt & Volharding legde de lat hoog voor haar ‘belevingsconcert’ Crescendo. Maandenlang oefenen ging er aan vooraf en met extra elementen als zang, dans en beeld groeide het vertrouwen dat het in de drie voorstellingen in het weekend van 4-5 oktober allemaal samen zou komen. En het werd een reis om niet te vergeten!

Door Luc van Hoek

Elementen

Bij dirigent Olaf Dorst van Muziekvereniging Vlijt & Volharding borrelde al langer het idee om een voorstelling vol afwisseling en verrassing te maken. Maar om elementen als beeld, dans en zang evenwichtig in het programma op te nemen werd Elize Jorritsma benaderd. Elise kent de Alphense culturele gemeenschap als geen ander en was onder andere regisseur van de theaterspektakels ‘Sporen in ’t Zand’ in 2009 en ‘Meske vermoord’ in 2013. Elize en Olaf vormden met de harmonie een werkgroep die het programma verder uitwerkte en de organisatie van Crescendo op zich nam. Maar waar vind je een lokatie die ruimte heeft voor een compleet muziekgezelschap, een dansvloer, een tribune voor ruim 300 bezoekers en een foyer voor ontvangst en after-party? Ze zochten en vonden Hans en Ria de Brouwer van SedumExtra op Kwaalburg. Hun bedrijfsruimte werd voor een weekend omgetoverd tot een volwaardige schouwburg. Extra vrijwilligers van onder andere het Bouwerscollectief en vv Viola zorgden voor opbouw, begeleiding van verkeer, ehbo en horeca. Professioneel licht en geluid deed de rest. Crescendo, de ‘reis vol verwondering’ kon beginnen…

Tot de laatste stoel

Zaterdagavond was de tribune tot de laatste stoel bezet. En het woord Crescendo deed meteen zijn eer aan: het begon allemaal heel klein. Leden van Stichting ERBIJ speelden mime op hun denkbeeldige instrument onder leiding van dirigent Olaf Dorst: van donker en verstild naar licht en uitbundig. Het harmonieorkest nam langzaam over met harmonieuze stukken als start van de avond. Het hele programma doornemen vraagt teveel, zoveel hoogtepunten waren er. Zoals klassieke dansers Dagmar. Jonathan en kleine Ilvi; of de vendelhulde van Jeroen en Marieke. Bijzonder in het eerste deel was ook de opkomst van een mannetje, compleet met bolhoed en aktentas. Plaats nemend achter zijn schrijfmachine bracht hij (een mooie rol van jeugddirigent Djuri den Tuinder) samen met het orkest ‘the typewriter’, waarbij de typemachine een slaginstrument werd. Daarnaast was het optreden van zangprofessional Anne van Amerongen een schot in de roos. Begeleid door de harmonie zong ze prachtig ‘I shall love but thee’.

Opbouw

En, zoals het woord crescendo al aangaf, de avond groeide verder door. Dansschool Dansz bracht prachtige dansen in mooie choreografie op muziek van de hele harmonie. De twirlgroep van Vlijt & Volharding liet onder andere met telkens van kleur veranderende neon-batons een mooi schouwspel zien. Met Pipe dream 2 konden de slagwerkers hun kwaliteiten tonen door de ‘stuiterballen’ op de trommels en klankschalen op het grote beeldscherm van geluid te voorzien. En langzaam ging het volume omhoog, zeker met de bekende tonen van ‘the Wizz’. De leeuw, de vogelverschrikker, de blikken man en Dorothy ontbraken niet bij ‘Brand new day’. Met de eerste snaren van de elektrische gitaar van Jeroen Mathijssen werd de toon verder gezet. ‘Master of Puppets’ van metal band Metallica is niet gangbaar voor een harmonie orkest. Maar Vlijt & Volharding bracht het stuk met verve, met een prachtige voorstelling door Dansz. De stemming zat er helemaal in, ook na de medley van Deep Purple. Hoogtepunt en meteen deel van de toegift was ‘dansen op de vulkaan’ van De Dijk, waarbij het harmonieorkest niet langer bleef zitten en de bezoekers niet langer konden blijven zitten. En dan is nog een keer ‘Brand new day’ altijd een mooie afsluiter.

Toegift

In het naastgelegen deel van de hal, leuk ingericht als foyer, kregen de bezoekers nog een toegift door een band in gelegenheidsformatie. Muzikanten Jeroen Mathijssen, Bart Huijben, Martijn Mathijssen Pascal Lanslots en gastzanger Dave Onincx hebben geen oefening nodig om zo’n avond in stijl af te sluiten. Eén van hun laatste nummers, ‘Ik kan ’t niet alleen’, van De Dijk was typerend voor de kracht van de avond. Vlijt & Volharding deed ’t samen en mag trots en tevreden terugkijken op een weekend met bijna 800 bezoekers vol verwondering!