De keuze van de muziek bij de zaterdagavondviering in het Patronaat in Baarle-Nassau was die van de jubilarissen van het parochiekoor, merkte diaken Fennema op aan het eind van de dienst op 15 november. Toen werden beide dames naar voren geroepen en kregen zij hun ere-diploma vanwege hun jubileum. Mieke Vriens is 25 jaar koorlid, voorheen van het Bernarduskoor van Ulicoten. José van der Werf is 50 jaar lid van het Ceciliakoor in Baarle-Nassau.

Door Jeanny Wouters

Het applaus was voor hen beiden, net als het uit volle borst gezongen ‘Lang zullen ze leven’. Want dat kunnen ze allemaal: zingen! Met veel enthousiasme en overtuiging. José van der Werf bedankte iedereen en vertelde dat naast het plezier dat zingen haar bezorgt, het de saamhorigheid van de groep is die haar aantrekt.

Waarom ga je niet mee?

Waarom ben je 25 jaar geleden bij het Bernarduskoor gegaan, vraag ik Mieke Vriens. “Frans zei, waarom ga je niet mee? Hij is zelf 60 jaar lid geweest, vanaf zijn 22e. Het was zijn ding. Ik had er nooit bij stilgestaan, om te zingen. Ik zat in het kerkbestuur en dat was op dezelfde avond.” Toen ze daarmee stopte, besloot ze mee te gaan zingen. “Het was allemaal heel vreemd, ik kende er niks van. Ik kan wel noten lezen, maar heb toch een aantal jaren zangles genomen bij de muziekschool.” Tegelijkertijd was ze ook lid van het Bernarduskoor. En Danny Pals is altijd dirigent geweest, hij doet dat ook al meer dan 25 jaar! “Altijd Danny, ik weet niet beter” lacht Mieke.

Ze komt zelf niet uit Ulicoten, verhuisde na haar huwelijk met Frans in 1968 hier naartoe. En stamde niet uit een muzikale familie. Haar kinderen zijn wel muzikaal en ook de kleinkinderen. “Ik heb nooit geweten dat ik zelf muzikaal was. Toen ik ging zingen bleek dat ik het best kon.” Zeker de zanglessen bij de muziekschool zorgden voor een stukje zelfvertrouwen.

Goede band

“Je krijgt toch een band met al die mensen” legt Mieke uit. In Ulicoten was de groep die het koor vormde niet zo groot. “Je hoort elkaars wel en wee, en ook het samen zingen met Frans was heel gezellig.” Na zijn overlijden is ze gewoon gebleven, “zingen beviel me. Danny kan het goed aanleren, ik heb veel steun aan Jacqueline, die heeft een sterke stem en ik zing gewoon mee. Vroeger was Sjaantje er ook nog bij als sopraan en later Gerda Kools.”

Vooral de laatste jaren zong het Bernarduskoor veel op andere locaties, dat vond Mieke leuk om te doen. “Er waren leuke uitstapjes. In de coronatijd zijn we toch doorgegaan zijn met repeteren soms buiten, soms bij Theeuwes in de loods en soms op afstand in de kerk en de H.Mis zingen met 4 mensen en toch nog 3- of 4-stemmig.“ Ze is blij met de ‘waardering en dankbaarheid voor inzet en verdienste op gebied van liturgie en kerkmuziek’ zoals de Gregoriusvereniging het omschrijft op de oorkonde die ze kreeg.

Dankbaar

José van der Werf stond bij gelegenheid van haar 40-jarig jubileum al uitgebreid in Ons Weekblad en ze staat niet zo graag in het middelpunt van de belangstelling. Zingen doet ze echter na 50 jaren nog steeds vol overtuiging en met veel plezier. “Ik ben dankbaar dat ik in goeie gezondheid ben en dat nog kan en ik hoop het nog tot in lengte van jaren te kunnen blijven doen.” Zoals ze ook tijdens de huldiging in het patronaat al opmerkte is ze heel blij met de saamhorigheid in de groep. “Dat heeft me alle 50 jaren erbij gehouden. En ik vind het ook heel fijn dat Ulicoten erbij is, dat ze er helemaal bij horen…”

Aandringen

Op aandringen van koorlid Ad Kusters ging José op 7 december 1975 bij het Ceciliakoor in Baarle-Nassau en dirigent Nellis van Beek vond destijds dat zij een goede alt was. Jac Brouwers was in die tijd organist, al oud toen en hij werd opgevolgd door Marcel van Beek, de zoon van dirigent Nellis. Daarna nam Frank van Nimwegen de taak van organist op zich en later werd hij ook dirigent. Inmiddels zingt het Ceciliakoor al weer enige jaren onder leiding van organist/dirigent Danny Pals.

José was ook een aantal jaren bestuurslid van het koor en tijdens Ceciliafeesten stond zij vaak op het podium om allerlei leuke sketches te doen.

Muziekkeuze

Zoals gezegd mochten de jubilerende koorleden de gezangen uitzoeken voor de jubileumviering 15 november en net als 10 jaar geleden koos José voor het lied ‘Herr deine Güte reicht so weit’. Maar er kwamen ook pas ingestudeerde liederen aan bod, zoals de Song of Peace, die het koor speciaal voor de Herdenkingsviering instudeerde onlangs. Tijdens het Ceciliafeest volgende week zullen de beide jubilarissen nogmaals in eigen kring in het zonnetje gezet worden. Proficiat Mieke en José.