Kkkkkkkkkkoud was het op zondag 23 november in Ulicoten. Er lag zelfs sneeuw op die hoge daken. Maar keurig op tijd kwam de Sint in zijn koets op het Bremerplein aan! Mooi zou je denken: snel naar binnen, de warmte van De Bremerpoort in. Maar… waar was de burgemeester?
Tekst: Claudi Olieslagers
Foto's: Wilma Taks
Want iemand moet toch officieel de Sint welkom heten. De pieten riepen al luid: 'Waar is de burgemeester? Waar is de burgemeester?'
En toen schoot de muziekvereniging in actie. Een lange stoet zette zich in beweging achter de Sint aan. Wat ging er gebeuren?
Al snel deden de geruchten de ronde dat Marjon de Hoon-Veelenturf te voet onderweg was van Baarle naar Ulicoten. Maar waarom te voet?
De sliert van kinderen en ouders liep een rondje door het dorp en gelukkig maakten de vrolijke noten van de muziekvereniging het allemaal nét wat minder koud.
En ja hoor: daar stond ze, zwaaiend bij het Stierenstraatje. Ze sprong snel bij de Sint in de koets om samen richting De Bremerpoort te gaan. Daar werd het duo meteen binnengeroepen, het was immers ijskoud. Maar eerst wilden de kinderen van Ulicoten hun puzzelstukjes nog kwijt aan de Sint. Maar gelukkig riep Sint ze snel mee naar binnen.
Binnen in de warme Bremerpoort zat iedereen vol verwachting te wachten op wat komen ging.
Marjon de Hoon vertelde dat ze blij was dat de Sint in Ulicoten was aangekomen, want zijn intocht op Texel had ook weer de nodige strubbelingen gekend.
Ze liet weten dat ze die ochtend naar de Sint wilde gaan, maar dat haar auto kapot was, haar fiets een lekke band had én… er geen bus meer rijdt naar Ulicoten.
Dus ja, dan móét je wel lopen. Gelukkig kwam ze de Sint nog tegen, want het was verder dan ze had verwacht.
Vier jonge muzikantjes van de muziekvereniging brachten speciaal voor de Sint een klein optreden met Sinterklaasliedjes. Dat deden ze met heel veel verve!
Daarna was het de beurt aan de Sint. Want hoe zat dat nou met die puzzelstukjes?
Een Ulicotens kind legde het hem haarfijn uit: de hoofdpiet had een stapel puzzels laten vallen en alle stukjes waren door heel Nederland, maar ook door Ulicoten gedwarreld.
Sint vroeg de kinderen of ze de stukjes terug wilden geven, maar een van de kinderen zette Sint toch even op zijn plek. Want Merel Westerink had echt gezegd dat die puzzelstukjes vanavond in de schoen moeten.
Het zou alleen maar meer verwarring zaaien als Ulicoten het anders zou doen. Dat kindje wist ook nog te vertellen dat de burgemeester en nee, niet die hier aanwezig was, maar die van Texel, daar iets mee te maken had.
Toen alles duidelijk was, nam Marjon de Hoon-Veelenturf afscheid. Ze moest weer terug naar Baarle lopen, want ja: nog steeds geen bus.
’s Middags zou de Sint ook daar nog langskomen, dus er waren voorbereidingen te treffen.
Het optreden in De Bremerpoort verliep daarna lekker chaotisch: haperende muziek, geluid dat niet meewerkte, maar geen kind dat het iets kon schelen.
Hun hartjes klopten vol verwachting.
De ouders zaten vooral bij te komen van de koude ochtendwandeling. De pieten kampten ondertussen met PTK: Pieten-Te-Kort. En de stagiaire? Die rende op en neer om de boel toch nog een beetje soepel te laten verlopen.
Daarna was het tijd voor de jaarlijkse recordpoging 'pakjes halen en uitpakken'.
Piet probeerde nog iets uit te leggen, maar de Ulicotense kinderen hadden allang gezien waar ze moesten zijn voor hun cadeautje.
Minder dan één Sinterklaasliedje duurde het om 122 kinderen hun cadeautje te geven.
En ook het samen uitpakken liep daarna als een trein, daar was niet eens muziek voor nodig.
“Ben je niet blij met je cadeautje? Leg het dan vanavond maar in je schoen, dan nemen wij het samen met de puzzelstukjes, weer mee!” riep Piet.
Daarna was er tijd voor foto’s met de Sint en was bij een heuse fotobooth en een lekker drankje.
Met grote dank aan iedereen die dit Sinterklaasfeest weer mogelijk maakte.
Waar een klein dorp weer groot in kan zijn!